Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στο πλαίσιο της συνεργασίας του με τον οργανισμό «Πάτρα 2006 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» εγκαινιάζει την Πέμπτη 15 Ιουνίου 2006, στις 8:30 μ.μ. την έκθεση:
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΤΕΡΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
με έργα της περιόδου της Αμερικής (1936-1987) που ανήκουν στη συλλογή της Ελληνικής Εταιρείας για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Ο Στέρης γεννήθηκε το 1898 στο Διγαλέτο της Κεφαλονιάς. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τον Δ. Γερανιώτη και τον Γ. Ιακωβίδη και στη συνέχεια στο Παρίσι στην Académie Julian, στη Σορβόννη και στη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τον Μπωντουέν και τον Πιερ Λωράνς. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1931 και την ίδια χρονιά πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα.Ο πρωτοποριακός χαρακτήρας των έργων του δίχασε κριτικούς και φιλότεχνους. Στην επίθεση του επίσημου τεχνοκρίτη και διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης Ζαχαρία Παπαντωνίου, απάντησαν οι προοδευτικοί διανοούμενοι της Ελλάδας με τα περίφημα δεκαοκτώ άρθρα, τα οποία αποτελούν ένα είδος μανιφέστου για τη σύγχρονη τέχνη στην Ελλάδα. Από το 1931 έως και το 1936 ταξίδεψε στην Ευρώπη όπου πραγματοποίησε κάποιες εκθέσεις. Το 1932 συνεργάστηκε με τον Δ. Πικιώνη στα σκηνικά του θεάτρου Κεντρικόν (1931) και με τον Φώτη Κόντογλου στις αναστηλώσεις του Μυστρά (1935). Η τελευταία του έκθεση στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκε στο Βόλο το 1936.
Το 1936 έφυγε οριστικά για την Αμερική και δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα, απαρνούμενος τόσο τον τόπο καταγωγής του, όσο και το όνομά του. Το 1949 πολιτογραφήθηκε Αμερικανός πολίτης και άλλαξε το όνομά του σε Guelfo Ammon d’ Este.
To πέρασμά του από τον κόσμο της ελληνικής ζωγραφικής υπήρξε πολύ σύντομο, αλλά σημαντικό και καθοριστικό. Υπήρξε ελληνοκεντρικός όπως όλοι οι καλλιτέχνες της γενιάς του και υπηρέτησε το ζητούμενό τους για επιστροφή στις ρίζες της φυλής, αλλά μόνο θεματολογικά και με μορφοπλαστικό λόγο λιτό και αυστηρό, πυκνό και περιεκτικό, ο οποίος του προσέδωσε μοναδικότητα. Με αυτόν απορρίπτει κάθε ακαδημαϊκή αντίληψη για την τέχνη και το ωραίο και προβάλλει ένα όραμα στο οποίο η εντύπωση της Ελλάδας υποβάλλεται με μια γλώσσα τολμηρή στη λιτότητά της και τη συνοπτικότητά της, ίσως η τολμηρότερη στην περιοχή της ελληνικής ζωγραφικής ως εκείνη την εποχή.
Στην Αμερική της εποχής εκείνης ο ανθρωπιστής ευρωπαίος καλλιτέχνης Στέρης αδυνατούσε να σταθεί και να πολεμήσει. Προτίμησε το δρόμο της άρνησης και της φυγής. Καθώς αρνήθηκε και συγχρόνως στερήθηκε την κύρια πηγή έμπνευσής του που ήταν η Ελλάδα ως τόπος και ως ιστορία, απέτυχε να ενσωματώσει καινούριες φόρμες και τρόπους δημιουργικής έκφρασης.
Η ζωγραφική της περιόδου της Αμερικής είναι αντιφατική, άτεγκτη, επιθετική. Εισάγει σουρεαλιστικά και εξπρεσιονιστικά στοιχεία και μια χρωματική γκάμα, τελείως διαφορετική από αυτή της ελληνικής του θεματολογίας της συνδεδεμένης με το ελληνικό φως. Η ποιητική δύναμη και η λακωνικότητα της έκφρασης που χαρακτήριζαν τα έργα της ελληνικής περιόδου χάνονται.
Ο Γ. Στέρης πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1987. Το 1988 η σύζυγός του ανακάλυψε την ελληνική του καταγωγή και έφερε μεγάλο αριθμό έργων του στην Ελλάδα.