Πανώρια
Εκτός από μια τραγωδία και μια κωμωδία, ο Χορτάτσης έγραψε και ένα ποιμενικό δράμα, την Πανώρια (παλαιότερα γνωστό με τον τίτλο Γύπαρης), το οποίο πιθανότατα είναι το πρωιμότερο από τα τρία έργα του και χρονολογείται γύρω στα 1585-1590.
Η Πανώρια είναι γραμμένη στο ιδίωμα της δυτικής Κρήτης. Το ύφος του έργου είναι φυσικό, ανεπιτήδευτο και χαρακτηρίζεται από άκρατη αισθηματολογία. Η τρυφερότητα όμως του ύφους δεν υπερβαίνει ορισμένα όρια, γι' αυτό και σε πολλά σημεία διασώζεται κάτι από την αδρότητα του κρητικού γλωσσικού ιδιώματος. Το θέμα ακολουθεί το τυπικό σχήμα των αναρίθμητων ποιμενικών ιλαροτραγωδιών της Ιταλίας, με τη χαρακτηριστική ιδιοτυπία πως εδώ πρωταγωνιστούν δύο ζευγάρια βοσκών: ο Γύπαρης αγαπά την Πανώρια και ο Αλέξης την Αθούσα, οι βοσκοπούλες όμως δεν καταδέχονται τον έρωτά τους και θέλουν να ζούν ελεύθερες, κυνηγώντας στα βουνά και στα δάση. Μάταια προσπαθούν να μεταστρέψουν τον ανυπόταχτο χαρακτήρα τους ο γερο-Γιαννούλης, πατέρας της Πανώριας, και η γριά Φροσύνη, πρόσωπα και τα δύο μάλλον κωμικά. Στο τέλος οι βοσκοί θα προσφύγουν στη θεά Αφροδίτη, και ο γιός της ο Έρωτας θα χτυπήσει τις βοσκοπούλες με τα βέλη του, δίνοντας έτσι την αίσια λύση.