Η συγκέντρωση τόσο των ιδίων όσο και των πιστωτικών κεφαλαίων σε περιορισμένο αριθμό ανώνυμων εταιρειών αναδείχθηκε ως βασικό στοιχείο στη διαδικασία συγκρότησης του βιομηχανικού κεφαλαίου. Οι αναφορές από την πρώτη κιόλας δεκαετία του 20ού αιώνα σε έναν ελάχιστο κύκλο "διαχειριστών" (30 οικογένειες σύμφωνα με τις αναφορές της περιόδου), η επιλεκτική πρακτική διάθεσης των πιστωτικών κεφαλαίων των τραπεζών, καθώς και η συμμετοχή των μετόχων-διοικητών των επιχειρήσεων σε άμεσες χρηματοδοτήσεις ακόμα και στη δεκαετία του '30, αναδεικνύει την ομάδα των "διαχειριστών" ως σημαντικό οικονομικοκοινωνικό παράγοντα με ρυθμιστικό ρόλο στην αναπτυξιακή διαδικασία.