Το στάρι ήταν εμπόρευμα στρατηγικής σημασίας τον 19ο αιώνα. Η σιτοδεία δεν απειλούσε μόνο την υγεία των κατοίκων μιας χώρας αλλά και την κοινωνικοπολιτική συνοχή της. Κύριο προϊόν της αγροτικής παραγωγής, συστατικό στοιχείο της αυτοκατανάλωσης αλλά και διεθνές εμπόρευμα, το στάρι βρισκόταν στο κέντρο της προσοχής του κοινού, των εμπόρων και του κράτους.
Η μελέτη εξετάζει τη διαμόρφωση της τιμής του σταριού στον Πειραιά μέσα σε μια ικανή διαχρονία (1860-1912) σε συνάρτηση με την προέλευσή του, την κρατική παρέμβαση και τις συναλλαγματικές διακυμάνσεις.