Το βιβλίο, που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της διδακτορικής διατριβής της Ειρήνης Σαρίογλου στο Κέντρο Βυζαντινών, Οθωμανικών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Birmingham, εξετάζει τις επιπτώσεις της τουρκικής πολιτικής επί της ελληνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Κωνσταντινούπολης την περίοδο 1923-1974.
Τα βασικά αντικείμενα της μελέτης είναι δύο.
Το πρώτο είναι η ελληνική παιδεία στην Κωνσταντινούπολη τους τελευταίους δύο αιώνες. Το δεύτερο είναι η επιστημονική ανάλυση της ιστορίας του κεμαλικού καθεστώτος μέσα από την ιστορία της ελληνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Κωνσταντινούπολη.
Αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης, το νέο τουρκικό κράτος έχοντας ως στόχο την "υποχρεωτική αφομοίωση" όλων των μειονοτήτων εφάρμοσε το "Εθνικό Πρόγραμμα Παιδείας". Επρόκειτο για μια καλά μελετημένη εθνικιστική εκπαιδευτική πολιτική που δεν επέτρεπε την αυτόνομη ύπαρξη ξένων και μειονοτικών σχολείων. Αντίθετα τα μετέτρεψε, ουσιαστικά, σε τουρκικά κρατικά σχολεία και τα ενέταξε στην τουρκική στρατογραφειοκρατία, καθιστώντας τα βασικό στοιχείο του κεμαλικού πολιτικού μορφώματος. Με τον τρόπο αυτό το νέο καθεστώς λειτούργησε ανασταλτικά στη μέχρι τότε ραγδαία πνευματική και εκπαιδευτική εξέλιξη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης
Το υλικό της έρευνας αντλήθηκε, μεταξύ άλλων, από τα αρχεία των Υπουργείων Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, του Μουσείου Μπενάκη, του Ε.Λ.Ι.Α., από αρχεία των εναπομεινάντων λυκείων της Πόλης, από τη συλλογή του Συλλόγου Κωνσταντινοπολιτών, από τα προσωπικά αρχεία Βιγγοπούλου-Παπαζώτου και του Στρ. Ταρίνα και άλλα.