Δύο σπουδαίοι τεχνίτες, ο Γιάννης Κεφαλληνός στο καλέμι και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου στη γραφίδα, φίλοι και συνάδελφοι στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, αποφάσισαν, κατά τα μέσα της δεκαετίας του '30, να συνεργαστούν για να φτιάξουν μαζί ένα βιβλίο. Πρόθεσή τους: το βιβλίο να απευθύνεται στα παιδιά, αλλά να το απολαμβάνουν εξίσου και οι μεγάλοι· συγχρόνως, να αποτελεί αληθινό έργο τέχνης, αλλά και να είναι προσαρμοσμένο στην αντιληπτική ικανότητα των μικρών του αναγνωστών.
Ύστερα από διάφορες δοκιμές, οι δύο φίλοι κατέληξαν σε μια χιουμοριστική ιστορία, με ήρωες ζώα του τόπου μας. Πρωταγωνιστής είναι το Παγώνι, αλαζονικό μέσα στη χλιδή της φορεσιάς του, που αντιμετωπίζει με περιφρόνηση τους γείτονές του στην αυλή ενός εξοχικού σπιτιού. Εκείνοι, κακοκαρδισμένοι, αποτραβιούνται με παράπονο και κοιτάζουν τη δουλειά τους. Ο συγγραφέας επεκτείνεται σε ομόκεντρους κύκλους, από την αυλή του σπιτιού στα ζωντανά του περιβολιού και της εξοχής, ύστερα προχωρεί στα θαλασσινά, και τέλος φτάνει στα πετεινά του ουρανού. Ο κύκλος του παραμυθιού έχει κλείσει: η στεριά με τα λουλούδια και τα ζώα, η θάλασσα με τα ψάρια, ο ουρανός με τ' άστρα. Όλη η πλάση αποφεύγει το αγέρωχο πλάσμα, που απομένει καταμόναχο στο κλουβί του και γέρνει θλιμμένο τον λαμπρό λαιμό του κάτω από το φως του Αποσπερίτη.
Τις είκοσι τρείς έγχρωμες ξυλογραφίες που συναπαρτίζουν το μεγάλο αυτό λεύκωμα ο Κεφαλληνός χρειάστηκε δέκα περίπου χρόνια για να τις σχεδιάσει, να τις χαράξει και να τις τυπώσει. Όταν το έργο παρουσιάστηκε επιτέλους στο κοινό τον Δεκέμβριο του 1946, στο πλαίσιο της 10ης Έκθεσης του Ελληνικού Βιβλίου που οργάνωσε η Εταιρεία των Φιλοτέχνων, ήταν το κορυφαίο γεγονός της μεγάλης εκείνης Έκθεσης, και δίκαια απέσπασε το πρώτο βραβείο.
Η παρούσα ανατύπωση προλογίζεται από τον Ε. Χ. Κάσδαγλη και τον Π. Πρεβελάκη.