Ο Κούλμαν προτείνει μια νεοτερική ανάγνωση της αριστοτελικής πολιτειακής θεωρίας, με εργαλεία του τα σύγχρονα πορίσματα της ηθολογίας, της ψυχανάλυσης και της κοινωνιολογίας. Κατά τον συγγραφέα, η αριστοτελική θεωρία έπαψε να είναι κατανοητή στα χρόνια μας επειδή αγνοείται το βιολογικό της υπόβαθρο. Αμφισβητώντας την ερμηνεία της πόλης ως ουσίας, ο Κούλμαν ανιχνεύει τις βιολογικές καταβολές των ηθικών και πολιτικών συγγραμμάτων του Έλληνα φιλοσόφου, με αφετηρία τη φράση του ότι ο άνθρωπος είναι φύσει ζώον πολιτικόν. Στη συζήτηση σχετικά με την πολιτική ύπαρξη του ανθρώπου και τη βιολογική της βάση εντάσσονται οι αμφιλεγόμενες αριστοτελικές απόψεις για τη δουλεία, τη σχέση των δύο φύλων και την κοινωνική ανισότητα, καθώς και το ρόλο της παιδείας στην επιδίωξη της αρετής. Ο Αριστοτέλης απελευθέρωσε την πολιτική επιστήμη από τα δεσμά της μεταφυσικής, αλλά δεν ήταν δυνατόν να ασπασθεί ούτε τη νεότερη συνθηματολογία για την αρχική φυσική ισότητα όλων των ανθρώπων ούτε τον σύγχρονο ανθρωπολογικό διαχωρισμό της βιολογικής οντότητας από την κοινωνική, την πολιτική και την πνευματική οντότητα. Έχοντας απορρίψει τον συμβατικό χαρακτήρα του κράτους ως κοινότητας συμφερόντων, αποδίδει τη σύστασή του σε δύο αρχές, τη φύση και το λόγο.
Ο καθηγητής της Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ Βόλφγκανγκ Κούλμαν γεννήθηκε το 1927 στο Βερολίνο όπου σπούδασε Κλασική Φιλολογία και Φιλοσοφία. Το 1957 αναγορεύτηκε υφηγητής με τη μελέτη του «Οι πηγές της Ιλιάδας», και από το 1964 ώς το 1975 διετέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ. Είναι σήμερα από τους διαπρεπέστερους ομηριστές και αριστοτελιστές. Ανάμεσα στις πολυάριθμες μελέτες του: Επιστήμη και μέθοδος. Ερμηνείες στην αριστοτελική θεωρία των φυσικών επιστημών (1971), Η τελεολογία στην αριστοτελική βιολογία. Ο Αριστοτέλης ως ζωολόγος, εμβρυολόγος και επιστήμων της γενετικής (1979), Ομηρικά θέματα (1992), Αριστοτέλους Πολιτικά (1994, εισαγωγή και επιμέλεια γερμανικής μετάφρασης), Πρόδρομοι της σύγχρονης έννοιας του φυσικού νόμου στην αρχαιότητα (1995), Ο Αριστοτέλης και η σύγχρονη επιστήμη (1996).
Πίνακας Περιεχομένων