Η αρχαία ελληνική τραγωδία έθεσε στην εποχή της, μέσα από τον καθρέφτη του μύθου, τα φλέγοντα ζητήματα σχετικά με τον άνθρωπο στους κόλπους της κοινωνίας. Περιέγραψε συγκρουσιακές καταστάσεις, έδειξε πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τη βία, την τελετουργία και τη λατρεία· παρουσίασε την πτώση σπουδαίων προσώπων και τους φόβους των ανθρώπων. Όλες οι προβληματικές καταστάσεις και οι συγκρούσεις που πραγματεύεται η αρχαία ελληνική τραγωδία παραμένουν άλυτες και αποτελούν ζητήματα και της δικής μας εποχής, τα οποία, στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής κοινωνίας με διεθνή εξάπλωση (παρ’ όλα τα πισωγυρίσματα), συζητούνται ανοιχτά, γιατί είναι επίκαιρα. Η αρχαία τραγωδία λειτουργεί εν προκειμένω σαν ένα μεγάλο αντηχείο, και το θέατρο, αφομοιώνοντάς την, κάνει το παρελθόν μέρος του παρόντος. Η τραγωδία καθιστά ρητό το άρρητο, και από αυτό κερδίζει το θέατρο σήμερα, όπως και τότε, μια ανησυχαστική δύναμη, που μας αναγκάζει να στοχαστούμε και που, μέσα από τη γοητεία που ασκούν οι ξένοι για μας αρχαίοι μύθοι, προκαλεί όχι μόνο συναισθηματικό συγκλονισμό, αλλά και την «ηδονή που αποκομίζει κανείς από τα τραγικά θέματα». Μια κοινωνία χωρίς θέατρο θα έχανε έναν «δημόσιο χώρο πειραματισμού για μια εύθραυστη διευθέτηση των συγκρούσεων» και μαζί με αυτόν τη συναισθηματική της ισορροπία. Την αρχαία ελληνική τραγωδία την έχουμε ανάγκη.
(Από τον επίλογο του συγγραφέα)
________________________________
Ο Χέλμουτ Φλάσχαρ (Hellmut Flashar, *1929) είναι μία από τις μεγαλύτερες μορφές της κλασικής φιλολογίας των καιρών μας. Σπούδασε κλασική φιλολογία και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια του Βερολίνου και της Τυβίγγης και δίδαξε στην Τυβίγγη, στο Μπόχουμ και από το 1982 ως τακτικός καθηγητής στο Μόναχο, όπου το 1997 αναγορεύτηκε ομότιμος. Το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων, που περιλαμβάνει τα πεδία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, της ιστορίας της επιστήμης (κυρίως της αρχαίας ιατρικής),του αρχαίου δράματος και της πρόσληψής του στο νεότερο και στο σύγχρονο θέατρο. Διετέλεσε επικεφαλής έκδοσης των απάντων του Αριστοτέλη στα γερμανικά (Akademie Verlag), του επιστημονικού περιοδικού Poetica (έως το 1996) και της σειράς μονογραφιών Classica Monacensia. Από τα έργα του ξεχωρίζουν τα Melancholie und Melancholiker in den medizinischen Theorien der Antike (1966), Sophokles. Dichter im demokratischen Athen (2000), Aristoteles. Lehrer des Abendlandes (2013), Hippokrates. Meister der Heilkunst. Leben und Werk (2016), Platon. Philosophieren im Dialog (2021) κ.ά.