Από τότε που υπάρχει χριστιανική ζωγραφική οι περισσότεροι αγιογράφοι που στην πλειοψηφία τους είχαν περιβληθεί το μοναχικό σχήμα, δημιουργούσαν το έργο τους με άκρα ταπείνωση, αυστηρά κλεισμένοι στην ανωνυμία τους, αφού η αγιογράφηση δεν αποτελούσε γι' αυτούς καλλιτεχνική δραστηριότητα αλλά έκφραση της βαθιάς θρησκευτικότητας τους. Σ' αυτό το βιβλίο ο Φοίβος Πιομπίνος με την έρευνα του στα χριστιανικά μνημεία επιχειρεί να καταγράψει τους έλληνες αγιογράφους και να τους ανασύρει από την αφάνεια.