Πρόκειται για έμμετρο εγκώμιο του αγίου Νικολάου, αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, συνθεμένο από τον Μοσχολέο Θεολογίτη το πρώτο ήμισυ του 17ου αιώνα, και είναι από τα λιγότερο γνωστά έργα της κρητικής λογοτεχνίας. Γλώσσα του στιχουργήματος είναι η κοινή δημώδης της εποχής, ανάμεικτη με λόγια στοιχεία από την εκκλησιαστική παράδοση.
Ο άγιος Νικόλαος έζησε στα ταραγμένα χρόνια του Διοκλητιανού και του Μεγάλου Κωνσταντίνου (4ος αιώνας), έλαβε ενεργό μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο (325) εναντίον του Αρείου, και με την αδιάκοπη φιλανθρωπική και θαυματουργή δράση του αναδείχθηκε σε προστάτη των πτωχών, των ορφανών και των ναυτικών. Πρός τιμήν του έχουν γραφτεί πολλά έργα τόσο στη βυζαντινή Ανατολή όσο και στη λατινική Δύση. Κατά τη δυτική παράδοση, έρχεται τη νύχτα των Χριστουγέννων και φέρνει δώρα στα μικρά παιδιά με το όνομα Σάντα Κλάους (παραφθορά του λατινικού Sanctus Nicolaus).